1Th 2 | PolUGdanska | STEP | Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne;

1 Thessalonians 2

Rozdział 2

1 Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne; 2 Lecz chociaż przedtem, jak wiecie, doznaliśmy cierpień i byliśmy znieważeni w Filippi, to jednak odważyliśmy się ^a w naszym Bogu, by wśród wielu zmagań głosić ^b wam ewangelię Boga. 3 Nasze pouczenie bowiem nie wzięło się z błędu ani z nieczystości, ani z podstępu; 4 Lecz jak przez Boga zostaliśmy uznani za godnych powierzenia nam ewangelii, tak ją głosimy, nie aby podobać się ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca. 5 Nigdy bowiem nie posługiwaliśmy się pochlebstwem w mowie, jak wiecie, ani nie kierowaliśmy się ukrytą chciwością, Bóg jest świadkiem ^c; 6 Ani nie szukaliśmy chwały u ludzi, ani u was, ani u innych, mogąc być dla was ciężarem jako apostołowie Chrystusa ^d; 7 Byliśmy jednak wśród was łagodni jak karmicielka troszcząca się o swoje dzieci. 8 Darzyliśmy was taką życzliwością, że gotowi byliśmy użyczyć wam nie tylko ewangelii Boga, ale i naszych dusz ^e, bo staliście się nam drodzy. 9 Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracując bowiem dniem i nocą ^f, aby nie obciążyć nikogo z was, głosiliśmy wam ewangelię Boga. 10 Wy i Bóg jesteście świadkami, że zachowywaliśmy się w świętości, w sprawiedliwości i nienagannie ^g pośród was, którzy wierzycie. 11 Wiecie bowiem, że każdego z was, jak ojciec swoje dzieci, zachęcaliśmy i pocieszaliśmy, i zaklinaliśmy; 12 Abyście postępowali w sposób godny Boga ^h, który was powołał do swego królestwa i chwały. 13 Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że gdy przyjęliście słowo Boże ⁱ, które słyszeliście od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – jako słowo Boże ^j, które też w was, którzy wierzycie, skutecznie działa. 14 Wy bowiem, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych ^k, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo wy to samo wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów; 15 Którzy zabili i Pana Jezusa, i swoich własnych proroków, i nas prześladowali ^l; a nie podobają się Bogu i sprzeciwiają się wszystkim ludziom. 16 Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby ci nie byli zbawieni, aby zawsze dopełniali miary swoich grzechów; nadszedł bowiem na nich ostateczny gniew. 17 My zaś, bracia, rozłączeni z wami na krótko ciałem, ale nie sercem, z tym większym pragnieniem staraliśmy się was zobaczyć. 18 Dlatego chcieliśmy przybyć do was, zwłaszcza ja, Paweł, raz i drugi, ale przeszkodził nam szatan ^m. 19 Co bowiem jest naszą nadzieją, radością albo koroną ⁿ chluby? Czy nie wy nią jesteście przed naszym Panem Jezusem Chrystusem w czasie jego przyjścia ^o? 20 Wy bowiem jesteście naszą chwałą i radością.